zupa szczawiowa

Szczaw zawsze był dla mnie czymś niezwykłym. Pamiętam moje pierwsze zetknięcie z tą rośliną, gdy będąc z rodzicami gdzieś “wśród traw” tata nagle wyrwał coś z ziemi i podsunął mi, żebym zjadła. To było niesamowite – jak to, tata każe mi jeść trawę? :) Było to szalone i fascynujące (jak dla małego dziecka) doświadczenie. I tak oto szczaw zakorzenił się w moich wspomnieniach.

Zupę szczawiową jadłam w swoim życiu kilka razy – pamiętam to, choć nie pamiętałam zupełnie jej smaku. Dlatego gdy na tegorocznym OFDS na jednym ze stoisk znalazłam słoik z konserwowym szczawiem wiedziałam, że muszę go kupić, choć nie do końca wiedziałam po co. Postanowiłam zaryzykować i całość zrobić na czuja – udało się! Zupa wyszła absolutnie pyszna i sama zjadłam cały garnek (mężczyzna nie dał się przekonać do tego by spróbować – kiedy on w końcu zrozumie ile traci!?). Jeśli macie pod ręką słoiczek szczawiu – zróbcie koniecznie!