pikantne żeberka BBQ

Mieszkam pod jednym dachem z prawdziwym mięsożercą. To ten typ, dla którego obiad bez mięsa to przekąska, a obiad na słodko to deser. Nie często udaje mi się nakarmić go w stylu wege, no chyba że mówimy o combo: ziemniaczki, fasolka szparagowa i jajko sadzone. Dla tego zestawu potrafi uczynić wyjątek. Ja z kolei jeśli chodzi o mięsa to mam zawiłą historię – jako dziecko nie jadłam prawie wcale, potem przez długi czas tykałam tylko piersi z kurczaka, kotlety mielone i schabowego i dopiero gdzieś w okolicach późnego liceum zaczęłam powoli przekonywać się do tego, że mięso jest smaczne. I choć dziś też należę raczej do grona drapieżców, to niestety dalej niektórych rzeczy nie jadam. Jedną z takich rzeczy są właśnie żeberka (#weirdfactaboutme – mam jakiś dziwny uraz do obgryzania kości, a w żeberkach w sumie o to właśnie chodzi). Ale Mężczyzna tak prosił, tak nalegał, takie podchody wokół tych żeberek robił, że się wreszcie ugięłam i przygotowałam mu całkiem solidną porcję. Na szczęście żeberka to takie danie, przy którym nie trzeba się specjalnie gimnastykować – robią się same. Jedyne co musiałam zrobić to natrzeć przyprawami, wrzucić do piekarnika, a potem z radością obserwować jak Mężczyzna pałaszuje, aż mu się uszy trzęsły :) Zjadł, oblizał się, poklepał po brzuchu i powiedział, że chce częściej. No to się wkopałam…

Ale nic to. Wzorem amerykańskiej pani domu z lat 60., jedną z największych radości mojego dnia, jest gdy spotykamy się razem przy stole, a on zajada ze smakiem to co dla niego upichciłam. Więc spełniam jego kulinarne zachcianki z czystego egoizmu – bo robi mi dobrze, gdy widzę że mu smakuje :) I Was też zachęcam – nie tylko do spotkań przy stole, ale też do tego, by czasami ugotować ulubione danie waszej drugiej połówki (nawet, gdy do Waszych ulubionych smaków mu daleko) :) A Coca-Cola też być musiała – bo tak zupełnie serio, każdy kto zna Mężczyznę ten wie, że butelka tego napoju w ręce to jego znak rozpoznawczy :)