klasyczny hummus

Taka niepozorna rzecz – nieco ciecierzycy z sezamem, czosnkiem i cytryną, a kulturalna wojna o narodowość hummusu trwa w najlepsze. Wiele krajów arabskich przypisuje sobie prawo do hummusu i za nic nie chcą ustąpić. Ja na temat kuchni arabskiej niewiele wiem, ale po spotkaniu z chłopakami z Habemus Hummus (którzy nota bene robią doskonały hummus!), żałuję, że dotąd nie interesowałam się tą kuchnią bardziej. Oni zdają się wiedzieć wszystko, a przynajmniej niesamowicie wiele, więc o hummus także możecie pytać ich. Jeśli wy natomiast możecie polecić mi jakąś wartą uwagi książkę na temat kuchni krajów arabskich, nie zapomnijcie zostawić komentarza! ;)

Ja kilka razy próbowałam robić hummus z osobiście gotowanej ciecierzycy. Za każdym razem konsystencja była nie taka, jak chciałam. W końcu zrezygnowana postanowiłam przygotować go z ciecierzycy w puszcze. Byłam zdumiona, że wyszedł dokładnie taki, jak moim zdaniem być powinien! :) Tym razem przygotowałam wersję klasyczną, ale na jej bazie można tworzyć dowolne kompozycje smakowe. Nie bójcie się dodawać przypraw, ziół i warzyw – śmiało dajcie się ponieść wyobraźni.

Jeśli zastanawiacie się z czym taki hummus jeść, odpowiedz jest prosta – ze wszystkim. Możecie maczać w nim kawałki warzyw, chlebków pita, nachosy, chlebowe paluszki a nawet zwykłą bułkę – wszystkie rozwiązania są równie pyszne.