egg nog

Kto z Was jadał w dzieciństwie kogel-mogel? Żółtka z cukrem ubite na puszystą pianę, opcjonalnie z dodatkiem odrobiny kakao to klasyka czasów PRL, która popularna w Polsce była jeszcze na początku lat 90-tych. Obecnie odeszła w zapomnienie i mało kto już raczy się tą słodką przekąską. Często spowodowane jest to niechęcią przed surowymi jajkami, a często tych, którzy jeszcze nie próbowali odrzuca sama idea. No trzeba przyznać, że na pierwszy rzut oka nie brzmi to ciekawie, ale zapewniam Was, że kogel-mogel jest całkiem smaczny. Ma jednak jeszcze dodatkową wartość – świetnie działa na bolące gardło.

Egg nog to taki kogel-mogel, ale do picia. Bardzo popularny jest na zachodzie, szczególnie w okolicach świąt. W przeciwieństwie do swojego kuzyna z PRL jest bardziej płynny, puszysty i z dodatkiem procentów ;) Spotkałam się z dwoma sposobami przyrządzenia tego napoju. Pierwszy polega na dodaniu do żółtek ubitej już kremówki i odrobiny mleka – ta wersja jest jednak strasznie kaloryczna i ciężka. Druga, ta, którą osobiście wolę, polega na tym, że do jajek dodaje się jedynie odrobinę kremówki, nieco więcej mleka, a na koniec także ubite białka, które zapewniają napojowi puszystość. Całość przyprawia się gałką muszkatołową oraz alkoholem w postaci rumu i/lub brandy.

Egg nog niesłusznie nazywany jest w Polsce ajerkoniakiem. Ajerkoniak to gęsty, ciężki likier jajeczny, z którym egg nog ma niewiele wspólnego. Pije się go na zimno, w formie drinka, w przeciwieństwie do równie popularnego drinka o nazwie “Tom&Jerry”, którego podaje się w wersji na gorąco – ma dość podobny skład, ale przyrządza się go zupełnie inaczej.

W każdym razie – nie wiem czy egg nog ma właściwości lecznicze takie jak kogel mogel ale uznałam, że spróbuję ;) W końcu takie lekarstwo to sama przyjemność.